Savaş değil. Bu bir soykırım.

-
                    
   
Akan gözyaşlarımızı hangi kefeye koyacağız biz şimdi.
Acı mı? 
Öfke mi?
Yoksa bağlı duran ellerimizin pişmanlığı mı? 

Mazeretimiz ne olursa olsun 
Hangimizin gözyaşları bu bebeğin yanağından akan damlalar kadar masum.
Hangimiz masum olduğumuzu idda edebiliriz.
Suçsuz,günahsız...
Susuşumuz en büyük zayıflık değil mi?
Şöyle avaz avaz bağıramayışımız.

Biz bu masum çocukların yüzüne nasıl bakacağız ahirette.
Şimdi onları soldurdular
Ama yok!
Ölü değiller.
Artık zulüm yok,acı yok,ölüm yok onlara...
Cennet bahçelerinde koşup oynama vakti onlar için.
Şehadetlerinin keyfini çıkarma  vakti.

Ya biz nerelere gidelim
Her gün yitip giden bedenleri gördükçe nerelere kaçıralım bakışlarımızı.
Hadi kaçırdık diyelim.
Oyaladık kendimizi..
Rüyalarımıza nasıl  dur diyelim.

Eyy Rabbim,
Sen herşeyi en iyi bilensin.
Bizi bağışla.
Suskun yüreklerimizi affet.
İsrailoğullarını yerlebir eyle.
Onları azaplarının en şiddetlisiyle cezalandır. 
Bizleri de affet.

Hani peygamber efendimiz hendek savaşında yakarmıştı ya sana.
Hani dua değil beddua etmişti müşrikler için.

''Onlar,nasıl güneş batıncaya  kadar uğraştırıp bizi ikindi namazından alıkoymuşlarsa; Allah'da onların evlerine,karınlarına ve kabirlerine ateş doldursun"
ÂMIN 
(Buhari, Müslim, Ebu Davud, Nesai.)

Ya Rabbım onların seccadeleri kan içinde 
Onların yemekleri de kan içinde.
Sen müminlere yardımet. 




Yorumlar

  1. tubi23 Temmuz 2014 23:24

    rabbim şu mübarek gün ettiğimiz duaları kabul etsin bir an nce bitsin bu soykırım
    çocuklar ölmesin mezarlar çocuklar için çççççoooooooook büyük
    hayırlı kandiller :(

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

-
 Hep o aynı şiir dolanır dilime, biliyorsunuz artık defalarca kez yazdım ve sildim aynı oranda.. "Ben eli koynunda ağlayan çocuk, ben sokakta kalmış bir çaresizim.."  Ne var bu mısralara beni bu kadar çeken bilmiyorum. Yıllardır neden silmiyor beynim? Oysa ne ağlıyorum ne de sokakta kaldım. Belki biraz acılara mıknatısım ama hangimiz değiliz ki.  İç sesim mırıl mırıl. Beynimde bölük pörçük kelimeler. Sus! Artık sus! Tamam sen eli koynunda ağlayan çocuk. Sen çaresiz, derbeder.. Sen, hep sen, sadece sen..  Hani diyor ya şair uçmakla düşmek arasında bir yerdeyim diye.. Demiyor mu yoksa ben mi uydurdum bunu da, bilmiyorum. Bildiğim bir şey varsa o da boşlukta süzüldüğümdür. Nedeni, nasılı yok!  Cümlelerim hep yarım kalıyor, artık kafam o kadar dolu ki hep yazmak istiyorum ama iki satırı birbirine bağlayamıyorum. Yine öyle oluyor yazacak onca şey dolanırken zihnimde keskin bir şekilde son bulduruyorum.  Kalın selametle 
Devamı
-
 Yine buradayım.. Artık biliyorsunuz ya da bilmiyorsunuz bilmiyorum. Söyleyeyim. Ne zaman kendimi kötü hissetsem buraya geliyorum. Neden kötü hissettiğimi bilmiyorum.  Her şey bomboş geliyor, yine.  Elimi kaldıracak gücü bulamıyorum kendimde. Yıkılmış gibiyim ama ayaktayım da. Tuhaf bir duygu yani bu nasıl anlatılır bilmiyorum. Hani baksan nankörlük diyeceksin belki ama öyle değil yani öyle olmadığını umuyorum, İnşallah değildir. Yorgun hissediyorum, hasta gibi. Elimi kolumu kaldıracak halim yok, gözümü açacak halim yok, etrafa bakacak insanlarla konuşacak.. Bazen umudum tükeniyor umutsuz hissettiğim zamanlar oluyor neden öyle hissettiğimi bilmiyorum ama yıkılmış gibi hissediyorum. Sanki böyle her şey olmuş bitmiş ben boşa çırpınıyormuşum gibi ama işte bu sorunların altında yatan nedeni bilemiyorum belki de biliyorum ama dile getiremiyorum ondan da emin değilim. Velhasıl buradayım işte. Burayı kimsenin okumadığını bildiğim için rahat yazıyorum, hem yazmak istiyorum   hem de kimse bilme
Devamı

Kim bu A. S. M. S

-
Resim
Aslında defterlerimden bahsedecektim ama evde temizlik yaparken lise yıllığımı buldum. Şöyle bir geçmişe gittim.. O zaman ne kadar farklıymışım demiycem tabi ki 😂 hala aynıyım. Tamam, ufak tefek farklılıklar var mesela o zaman çok daha girişkendim; böyle yabani değildim. Araba fobim yoktu; gezmeyi, hele hele otobüs yolculuğunu çok severdim, sosyaldim.. ama yine benim yani bir insan ne kadar değişebilir ki.  Bizim bir arkadaş grubumuz vardı 8 kişilik..  İsmi Arka Sokağın Masum Serserileri.  O zamanlar ünlü olan yabancı bir grubun (backstreet boys)  dergi röportajında okumuştum, (ç)alıntı yani😜 Neyse işte grup içinde de herkesin farklı lakapları vardı. Benimki Çete başı 🙈 Sonra gruptan iki kişiyi çıkardık ya da onlar çıktı bilmiyorum, görüşmüyoruz şuan. 6 kişi olarak hayatımıza devam ediyoruz.  Yıllık hazırlarken arkadaşlarım benim için bu satırları yazmıştı, şimdi bakınca ufak tefek yazım yanlışları olsa da güzel yazmışlar 😜 şiiri ben seçtim.  O zamanlarda da
Devamı