Kendime Not..

Yıl biterken hadi bi geriye dönelim ve hedeflerimize bakalım neler yapmışız. Sonra da oturup yepyeni bir yıl için tertemiz bir sayfa açalım. ☘️ 2019 da yaptığım en ama en iyi şey resim kursuna başlamak olmuştu benim için. Hep istiyordum ama yakınlarda kurs olmadığı için bir türlü başlayamıyordum. Sonra tevafuken buldum ve başladım. Aslında dönem ortasıydı ve hatta ortasını da geçmişti ama hoca kabul etti beni. Belki etmeseydi utana sıkıla girdiğim o kapıdan çıkacak ve bir daha kursun adını bile ağzıma almayacaktım. Çünkü böyleyim ben çok isterim ama ilk engelde pes ederim. Sonra çok cebelleştim kendimle, çizemediğim her resimden sonra bırakıcam dedim içimden, senden olmaz dedim ama yine de yılmadan gittim. Aslında yaptığım en umutsuz resimleri bile beğenerek ya da beğenir gibi yaparak bana umut aşılayan hocam olmasaydı belki de en başta pes ederdim. Eğer biraz geliştirebildiysem kendimi gizli mimarıdır kendisi. Hep daha çok çalıştım hep çizdim ama yine de istediğim gibi olamadım. Olm

Olaylar şöyle gelişti.. Şimdi bende ufak bir hastalık var biliyorsunuz, hatta hastalık bile denmez hast desek daha doğru olur. Küfür gibi oldu ama değil valla 😬 Bundan altı falan ay kadar önce yazdıydım şurada 😅 (cümlem şahane) Doktorcuma iyiyim dediydim de ilacımı kestiydi. Hep yaparım ben bunu çünkü 🙄 Kullandığım ilacın yan etkisi hastalığın getirisinden fazla, ya ne olacaydı. Neyse işte üç ayda bir gidip kan veriyor, doktorcumla sohbet ediyor, iyiyim, süperim deyip çıkıyorum. Ve tabii ki genelde yalnız gidiyorum. Kan verirken gözlerim karardığı anda hoooop yatırıyorlar koltuğu, az dinlenip çıkıyorum. Alıştılar yani.. ( beni kan tutuyor da) Bu sefer ( ki olay tam da bu sabah oluyor) tahliller biraz kapsamlı, anestezi almam gerekiyor dolayısıyla yalnız gidemem. Eşimle gittik.. Sen git ben orda derin uykudayken beni doktora şikayet et. Beni. Benim doktoruma. Beni beni Bihterini 🤢 😅 Çikolata ve sütlü kahve Kronumu tetikliyor biliyorum, farkındayım ama başka neyim var ki 😪