Kendime Not..

Sürekli resimden bahsediyorum. Oyyh resim derken bile gözlerimin içi parlıyor 😊 Her ne kadar resim yapmayı bırakıcam, elimi bile sürmiycem, olmuyor olmuyor olmuyor, asla istediğim gibi resim yapamiycim desem bile... Seviyorum arkadaş vazgeçemiyorum.. Aslında resim yapma sevdası çok sonradan hasıl oldu, eski yazılarda ara ara bahsetmiştim ama şimdi ben de bilmiyorum nerede olduğunu. Kısaca anlatmak gerekirse, liseden mezun olduktan sonra annemle Bakırköy de dolaşırken tevafuken bi galerinin 🤔aslında galeri değildi, içeride resimler, çerçeveler falan vardı. Şimdi düşününce bodrum katta kasvetli bir mekandı. Neyse işte oranın vitrinini gördük ve merak edip alt kata indik. Ordan burdan derken arka sokakta kurs olduğunu ve ders verildiğini öğrendik. O zamana kadar resim yapmak aklımın köşesinin kıyısından bile geçmemiş, zaten en son resim deneyimim öğretmenin! hakaretleriyle son bulmuş ve ben resim öğretmenlerinden nefret eder olmuşum. Ama annem bi gidelim dedi. İyi ki de demiş. Gittik,

Günlerdir dilimde hep o şarkı.. "Bu sevdalar boşuna hey bu sevdalar boşunaaaa, le le lee.."  Nasıl bi bilinç altına sahibim arkadaş bilmiyorum ki. Dur şimdi çocukluğuma inelim. Bakalım bizi neler bekliyor. Sene bilmem kaç, yaş ortaokul bebesi çağları. Babamın tekstil atölyesi var, konfeksiyon deniliyor o zamanlar, şimdi ne deniyor valla cahilliğime verin bilmiyorum. Ama yine aynıdır yani 😂 En atarlı çağlarım, komple atar doğmuşum gerçi ben. Yaz tatillerinde babama yardım ediyorum ama pek istekli değilim tabii. Surat beş karış, 10-12 çalışan var hepsi oğlan, hepsi arabeskçi, çoğu sigara içiyor, dertli dertli tüttürüyorlar şarkıya eşlik falan ediyorlar. Sadık diye bir çalışan  var, radyo teyp ondan soruluyor. Söylememe gerek var mı bilmiyorum ama kral fm açık. Dertli bir şarkı çıktığında Sadık'ın yumruğu iniyor makineye ben bi sıçrıyorum yerimden sonra öyle bir dikiyor ki motorun sesine yetişemiyorum. İşte ben gelmişim ortaokul bebesi, patron kızı, elinde Tarkan kaseti

Yeni bir aya başladık. Ağaçlar çiçek açtı ve bizim de içimizin çiçek açması yakın. Öyle olmalı yani, öyle olmasını umuyorum. Yeni ay için yeni hedefler belirledim. Planımı kurdum ve dahi dün itibariyle uygulamaya başladım. Ümitsizlikten sıyrılıp evlerimize baharı getirme vakti gelmedi mi 🌺 Bu ay okuma üzerine yoğunlaşmak istedim ama okuyacağım kitapları belirlemedim. Ruh halime göre ilerlerim diye düşünüyorum. Çünkü önceden planladığımda ya hepsi yetişmezse stresine giriyorum ve şu sıralar yeterince stresim olduğu için risk almak istemedim. Malum temizlik önemli 😜 Bi bahar temizliği yapmayayım mı yani.. Dolap içleri, baza altları, çekmece dipleri hepsini bi elden geçirmek gerek. Bunların dışında instagram kullanımıma kısıtlama getirdim. Bakıp bakıp insanlara kızmaktansa hiç girmemek daha iyi. Sonunda resim yapamadığıma kanaat getirdim ve onu da toptan bıraktım. Kursum zaten kapanmıştı ama açıldığı zaman da gidip kaydımı sildirme kararı aldım. Tabii açılırsa. Geçen yıl resim