Koronalı Günler..
.. ve evet biz de sonunda koronaya yakalandık. En başından beri bu anın geleceğini biliyordum aslında. Bir yanım korkuyla beklerken diğer yanım, aman ne olacaksa olsun artık, deyip durdu. Bazen kaçmak istediğimiz şeylerden çok da iyi kaçamıyoruz. Bu belki bir hastalık belki de kendimiz.. Nihayetinde her seferinde itinayla yakalanmayı başarıyoruz. Neyse işte bizim eve de o korkulu korona geldi çattı. Belki garip gelecek ama yaşadığım ilk duygu rahatlamaydı. Çünkü o şeyi yaşamak, korkuyla beklemekten daha kolay. Eklem ağrıları, ateş, baş, boyun, sırt ağrısı.. Göğüste daralma, kalpte tuhaf bir serzeniş yani akla gelebilecek her şeyi yaşadım. Belki biraz zordu belki de değil. İlaç içmem dedim, korona mutasyonlu çıktı, mecbur içtim. İlaç mideme dokundu.. Ayakta geçiriyorum dedim, yatağa düştüm günlerce yattım.. Yani biraz kolaydı ama çokça zor. Sen hastasın ama öte yandan herkes hasta. Çocuklar hafif geçirdi çok şükür ama ilgiye ihtiyaç duydular. Hastasın ama sabah kalkınca kedinin kumunu