Kendime Not..

  Üzerimde tarifi imkansız bir huzur var son günlerde.  Çocuklarımla ilgili sağlık problemleri vardı ve elhamdülillah hepsini atlattık. Gidip gelmeler son buldu inşaallah.   Halimize ne kadar az şükrediyormuşuz oysa. Oysa ne büyük hastalıklar varmış daha önce adını bile duymadığımız.  Ne büyük acılar varmış, yüreğimiz dayanmazmış gibi gelen ama yaşayanın zamanla alıştığı... Gözlerimizi öyle bir kapatmışız ki; Varsa yoksa laylaylom... Sadece başımıza gelen felaketlerden sonra açar olmuşuz ellerimizi Semaya... Bir hamd, bir şükür... Ya da bir sadaka... Ne zor çıkar olmuş yüreklerimizden.  Yüreklerimiz nasır mı tutmuş yoksa ?  Yoksa unutmuş muyuz dünya telaşesinden ahireti... Çok değil. Bundan 4-5 ay önceydi... Ben, bir üniversite hastanesinden çıkıyorum. Elimde ne olduğunu bilmediğim tahlil sonuçları.. Oğluma ait. Doktorumuz çok yoğun.. Profesör .. En erken 1,5 ay sonrasına gün veriyorlar,  sonuçları cevaplandırabilmek için. İçimde derin bir sızı. Beynime üşüşen türlü