BİRAZ HUZUR...BİRAZ HÜZÜN...

 Üzerimde tarifi imkansız bir huzur var son günlerde.  Çocuklarımla ilgili sağlık problemleri vardı ve elhamdülillah hepsini atlattık. Gidip gelmeler son buldu inşaallah.  
Halimize ne kadar az şükrediyormuşuz oysa.
Oysa ne büyük hastalıklar varmış daha önce adını bile duymadığımız. 
Ne büyük acılar varmış, yüreğimiz dayanmazmış gibi gelen ama yaşayanın zamanla alıştığı...
Gözlerimizi öyle bir kapatmışız ki;
Varsa yoksa laylaylom...
Sadece başımıza gelen felaketlerden sonra açar olmuşuz ellerimizi Semaya...
Bir hamd, bir şükür... Ya da bir sadaka...
Ne zor çıkar olmuş yüreklerimizden. 
Yüreklerimiz nasır mı tutmuş yoksa ? 
Yoksa unutmuş muyuz dünya telaşesinden ahireti...

Çok değil. Bundan 4-5 ay önceydi...
Ben, bir üniversite hastanesinden çıkıyorum.
Elimde ne olduğunu bilmediğim tahlil sonuçları..
Oğluma ait.
Doktorumuz çok yoğun..
Profesör ..
En erken 1,5 ay sonrasına gün veriyorlar,  sonuçları cevaplandırabilmek için.
İçimde derin bir sızı.
Beynime üşüşen türlü senaryolar.
Tam bahçe kapısından adımımı atıyordum ki yaşlı bir amca.
Elinde mendiller,çoraplar...
Beni görüyor.  Biraz tedirgin.
Ben de duruyorum. Mendil lazım...
Ya da değil.
Ama almak Lazım. Amca yaşlı ve belli ki muhtaç.
" Hasta mısın kızım " diyor. 
Rengim solgun olsa gerek.
" Oğlum  hasta amca. Dua et." Diyorum. 
Diyebiliyorum.
Ve ardımda hayır dualarıyla yürüyorum.
O amca bilmiyor ama ben de  onu dualarımda hiç unutmuyorum.




" Kullarım sana, beni sorduğunda (söyle onlara) : Ben  çok yakınım. Bana dua ettiği vakit dua edenin dileğine Karşılık veririm. O halde ( Kullarım da ) benim davetime uysunlar ve bana inansınlar ki doğru yolu bulalar. " ( Bakara Suresi, ayet: 186 ) 



“Bilakis yalnız Allah'a yalvarırsınız. O da (Kaldırılması için )  kendisine yalvardığınız belayı dilerse kaldırır; ve siz ortak koştuğunuz şeyleri unutursunuz.”(Enam Suresi, ayet: 41).
( Türkiye diyanet vakfı ) 

Not: Oğlum iyi. Yazısı yakında....

Dipnot: Bu Yazıyı yaklaşık iki hafta önce yazmıştım. Fakat ben fotoğraf için mekan ayarlarken, büyük oğlumun bacağına bir ağrı saplandı ve hastane serüvenimiz tekrardan can buldu..:(
Ortopedi ve çocuk doktoru bir şey bulamadı. Ağrı henüz geçmedi.. Üst baldırına kramp şeklinde vuruyor. Geçmezse araştırmaya devam :(

Dibin dibi not: Duyduğum o tarifi imkansız huzurun üzerine kar yağdı. Ama yinede bu Yazıyı yayınlamak istedim. Şimdilerde azıcık azıcık huzur doluyorum. Sanki.. *_*

Dipsiz not: farkındaysanız fotoğraf eklemedim. Hevesim kaçtı ;) 





Yorumlar

  1. Geçmişler olsun :) Umarım bu zor günleri de atlatıp bol huzurlu bir post yazarsın :)

    YanıtlaSil
  2. Geçmiş olsun. Umarım huzurlu, güzel günler bırakmamak üzere sizle olur. :)

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Deprem

BABAANNEM İÇİN..