O RESİM BİTTİ. YUPPİİİİİİİİİ.

-
Yıl  2001 di. Liseden yeni mezun olmuştum. Geçmiş zaman pek hatırlayamıyorum ama sanırım o yazdı.
Annemle Bakırköy sokaklarında ( tamam ya sokaklar değil. Sahile inen mağazaların olduğu sokakta ) dolaşıyoruz. 
Yolun sol tarafında bir han. Adı aklımda değil..
Han'ın  penceresinde sıra sıra tablolar...
Ve bir yazı 
" ders verilir" ..


 Annemle giriyoruz Han'a bir kat alta iniyoruz ve  harika Yağlıboya tabloların  güzelliğine kaptırıyoruz kendimizi. 

 İşte Resim hayatım  böylece başlamış oluyor...

 Kursumuz bir arka sokakta ( karanfil sokak ) . Hocamız Mehmet Karaman.. 
Eski bir binanın en üst katı. ( hâlâ ordalar mı bilmiyorum ) 
En alt katta Bim. :) 
Üzerimde rengarenk boyalarla kaplı  beyaz önlüğümle, alışveriş için girdiğim Bim de az mı  oranın çalışanı sanıp sorular sormadı bana insanlar...  *~*

Hey gidi Gençliğim hey...
Kim derdi ki 
Böyle güzel bir tesadüfle  başlayan Resim hayatım
Yıllar sonra acayip bir resimle son bulsun. :) 

 Bir yakiiinim...
Üç - beş ay önce elinde bir resimle geldi bana.
Odasındaki duvara tablo lazımmış. 
Rica etti. Kıramadım.
Basit  bişeye benziyordu.
Çizdikten sonra boyaması kolay dedim.
Hemen biter dedim.
Oy demez olaydım.
O nasıl bir resimdi öyle. 
Resmen sanattan soğuttu beni.
Çizimi zaten işkence...
Hep daire... 
Hadi çiz çizebiliyorsan.
Neyse iyi kötü çizdik..
Boyaması ayrı bir olay.
Azıcık taşırdın mı daire bozuluyor.
Düzelt düzeltebiliyorsan.
Hele bir de siyah var ki  hocamız hiç siyah kullandırtmazdı bize. 
Siyah zordur.
Siyah pistir.
Siyah bir bulaştı mı temizle temizleyebiliyorsan.
Neyse iyi kötü bitti resim.
Siyah bulaştı ben kapatmaya çalıştım. 
Bazı yerleri kapatamadığım doğrudur.
Resmi kırıp atmak istediğim de doğrudur.
Ama bitirip sahibine verdiğim de  doğrudur.

 Azmin zaferi buna denir.


 Bundan sonra Lütfen benden hediye resim istemeyin ;) 
Çünkü artık yapmıyorum.


Söylemeden edemeyeceğim sahibi çok beğendi.
;)
 E bu da  bana yeterdi zaten.

 Selametle kalın.

 Güncelleme:Resmin  resmini eklemiştim ama silinmiş 🤔 neden öyle oldu ki acepsi..

2. Güncelleme:  O yakiiiniim resmi bi arkadaşına vermiş 😒






Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

-
 Hep o aynı şiir dolanır dilime, biliyorsunuz artık defalarca kez yazdım ve sildim aynı oranda.. "Ben eli koynunda ağlayan çocuk, ben sokakta kalmış bir çaresizim.."  Ne var bu mısralara beni bu kadar çeken bilmiyorum. Yıllardır neden silmiyor beynim? Oysa ne ağlıyorum ne de sokakta kaldım. Belki biraz acılara mıknatısım ama hangimiz değiliz ki.  İç sesim mırıl mırıl. Beynimde bölük pörçük kelimeler. Sus! Artık sus! Tamam sen eli koynunda ağlayan çocuk. Sen çaresiz, derbeder.. Sen, hep sen, sadece sen..  Hani diyor ya şair uçmakla düşmek arasında bir yerdeyim diye.. Demiyor mu yoksa ben mi uydurdum bunu da, bilmiyorum. Bildiğim bir şey varsa o da boşlukta süzüldüğümdür. Nedeni, nasılı yok!  Cümlelerim hep yarım kalıyor, artık kafam o kadar dolu ki hep yazmak istiyorum ama iki satırı birbirine bağlayamıyorum. Yine öyle oluyor yazacak onca şey dolanırken zihnimde keskin bir şekilde son bulduruyorum.  Kalın selametle 
Devamı
-
 Yine buradayım.. Artık biliyorsunuz ya da bilmiyorsunuz bilmiyorum. Söyleyeyim. Ne zaman kendimi kötü hissetsem buraya geliyorum. Neden kötü hissettiğimi bilmiyorum.  Her şey bomboş geliyor, yine.  Elimi kaldıracak gücü bulamıyorum kendimde. Yıkılmış gibiyim ama ayaktayım da. Tuhaf bir duygu yani bu nasıl anlatılır bilmiyorum. Hani baksan nankörlük diyeceksin belki ama öyle değil yani öyle olmadığını umuyorum, İnşallah değildir. Yorgun hissediyorum, hasta gibi. Elimi kolumu kaldıracak halim yok, gözümü açacak halim yok, etrafa bakacak insanlarla konuşacak.. Bazen umudum tükeniyor umutsuz hissettiğim zamanlar oluyor neden öyle hissettiğimi bilmiyorum ama yıkılmış gibi hissediyorum. Sanki böyle her şey olmuş bitmiş ben boşa çırpınıyormuşum gibi ama işte bu sorunların altında yatan nedeni bilemiyorum belki de biliyorum ama dile getiremiyorum ondan da emin değilim. Velhasıl buradayım işte. Burayı kimsenin okumadığını bildiğim için rahat yazıyorum, hem yazmak istiyorum  ...
Devamı

Kim bu A. S. M. S

-
Resim
Aslında defterlerimden bahsedecektim ama evde temizlik yaparken lise yıllığımı buldum. Şöyle bir geçmişe gittim.. O zaman ne kadar farklıymışım demiycem tabi ki 😂 hala aynıyım. Tamam, ufak tefek farklılıklar var mesela o zaman çok daha girişkendim; böyle yabani değildim. Araba fobim yoktu; gezmeyi, hele hele otobüs yolculuğunu çok severdim, sosyaldim.. ama yine benim yani bir insan ne kadar değişebilir ki.  Bizim bir arkadaş grubumuz vardı 8 kişilik..  İsmi Arka Sokağın Masum Serserileri.  O zamanlar ünlü olan yabancı bir grubun (backstreet boys)  dergi röportajında okumuştum, (ç)alıntı yani😜 Neyse işte grup içinde de herkesin farklı lakapları vardı. Benimki Çete başı 🙈 Sonra gruptan iki kişiyi çıkardık ya da onlar çıktı bilmiyorum, görüşmüyoruz şuan. 6 kişi olarak hayatımıza devam ediyoruz.  Yıllık hazırlarken arkadaşlarım benim için bu satırları yazmıştı, şimdi bakınca ufak tefek yazım yanlışları olsa da güzel yazmışlar 😜 şiiri ben seç...
Devamı