Kendim İçin...



En son ne zaman kendim için bir şey yaptım gerçekten hatırlamıyorum. 
Haa! Pardon.
Midem ağrıdığı için doktora gitmiştim o sayılır mı ? 

Sanırım bir ay önceydi. Belki biraz daha fazla...
Amcamın mide kanserinden öldüğünü öğrenen doktor, 4 tüp Kanlık tahlil kağıdını dayamıştı burnuma.
( tabi o an 4 tüp alınacağını bilmiyordum. ) 
Ertesi gün erkenden düştüm yollara. 
Günlerden pazar..
Amacım çocuklar uyanmadan ekmek, simit alıp geri gelebilmek.
Babaları horul horul sabah uykusunda.
Erken saatler olduğu için hastane boş.
Zaten küçük bir Tıp Merkezi.
Acil Doktoru, birkaç hemşire , Danışmada uykulu bir adam vs....
Evet. Beni kan tutuyor.
Ama bir iki tüp bir an için gözlerimi karartmaktan öteye gidemiyor.
Oturdum sandalyeye..
1..2..3..4  tam Dört tüp çıkarıyor hemşire. 
" Dört tüp mü alınacak " diyorum.
Gözlerim yerinden fırlamak üzere.
İç sesim diğer iç sesimle konuşmaya başlıyor.
" tamam bir şey yok " diyor biri.
" bakmazsın olur biter " diyor öbürü.
İşte iğne batıyor. Ben bakmıyorum.
İç seslerim bana teselli vermeye devam ediyor.
Ama beynim salak değil ya
Dürtüp duruyor beni..
" Aha birinci tüpü çıkardılar, ikincisi de bitti.
Şimdi üçüncü takılıyor. Evet bu son." 
Dördüncü tüpte Gözlerim kararmaya Başlıyor.
Kesin az sonra bayılıcam.
Bi halsizlik, terleme, kafam düşüyor yavaş yavaş.
Tutamıyorum.
İç sesim çığlık atıyor.
"Sakın bayılma. Sakın bayılma. Derin derin nefes al, rahatla"
Ama yok olacak gibi değil. Ha gittim ha gidicem.
" iyi misin " diyor birisi.
" kan mı tutuyor " 
" evet "  diyorum güç bela.
" Alkol koklatayım mı " diyor.
" olur " diyorum.
Kafam zaten bi dünya, ne olacaksa olsun.
Ben oracıkta düşüp bayılmayayım da.
Bir pamuk veriliyor elime.
Kokluyorum.

Aman aman bir cazibesi yok. Söyleyeyim de özenmeyin :))

Hala aynıyım. Oturduğum yerde kendime gelmeye çalışıyorum. 
İç sesim zavallı, hala bağırıyor " nefes al, bayılma " diye.
Kan alan kişi bir yeri  arıyor.
" kan tutuyormuş"  falan diyor.
Az sonra önündeki tekerlekli sandalyeyi ittire ittire bir hemşire geliyor.
Oturuyorum ve aynı kattaki acil bölümüne ittiriliyorum.
Tahmin edersiniz ki kafam yerde.
Rezil oldum zaten, bari kimse yüzümü görmesin. 
İç sesim isyanlarda 
" Rezil oldun kızım, bittin sen " diye...
*^*
( bu arada bütün bunlar en fazla beş dakika içinde oluyor. )

Neyse ki sabah saati olduğu için tek tük insan var.
Temiz bir yatağa oturuyorum.
Tansiyonum 7 ye 5...
Azıcık yat düzelirsin diyor hemşire.
Yatağın ayak kısmını biraz yukarı kaldırıyor ve perdeyi çekip gidiyor...
Kan alma odasından çıkıp insan içine karıştığım an zaten gelmiştim kendime.
Ama koca yatakta yatmak ayrı bi iyi geliyor.

Biraz yattıktan sonra ( 5-6 dakika) 
Çocuklarım geliyor aklıma...
Şimdi uyanmışlardır diyorum..
Kahvaltı hazırlanmıştır kesin.
Ama ekmek lazım simit lazım..

1-2 dakika daha dinlenip kalkıyorum.
Hazırlanıp çıkıyorum hastaneden.
Dört tüp kan nedir ya hu! İnsaf !
Sabahın serin havası iyi geliyor.
Otobüs durağına kadar yürüyorum.
Orada bir çift..
Yirmili yaşların başı..
Oğlanın elleri ceplerinde..
Kız bir türlü rahat durmuyor.
Ya öpüyor ya sarılıyor..
Allah'ım deli olucam.
Biraz sonra kız çantasından bir ayna çıkarıyor.
Rujunu tazeleyip orasına burasına baktıktan sonra gerisin geri atıyor çantaya.
Ayıptır, bakma diyorum ama kafa bi dünya
Daha az önce koklamışım alkolü...
Dayanamıyorum, gözüm kayıyor ister istemez.
Baktıkça sinirleniyorum.
" Kızım oğlanın seninle ilgilendiği yok. Sen neyin peşindesin " demek geliyor içimden. Susuyorum.
Neyse otobüsüm geliyor.
Zaten ev yakın 10 dakikaya evdeyim.
Markete uğrayıp bir şeyler alıyorum.
Çocuklar yeni uyanmış..
Eşime durumu anlatıyorum.
"anlatma" diyor iç sesim..
" yeterince rezil oldun zaten "
Ama yok eşimdir teselli verir düşüncesiyle her şeyi anlatıyorum bir çırpıda..
" Duyanda piknik tüpüyle kan aldılar sancak " diye dalga geçmez mi
Hiyeyyyyttttt
Alkol kokladım  ulen yaklaşmayın bana..

:))

İşte arkadaşlar. Kendim için yaptığım en son şey bu. Ne kadar eğlenceli öyle değil mi ? 

;)

Haa bu arada unutmadan yazayım.
Tahliller temiz çıktı.
Stres olabilir dedi doktor.


Herkese hayırlı cumalar....



Güncelleme
Doktor bilememiş..
Stres değil, Kronmuş..
Şefkat tokadı yedik Elhamdülillah. ;)
😉

Bakınız crohn neymiş..

Yorumlar

  1. Çok çok geçmiş olsun. Bir zamanlar beni de kan tutardı, hatta alt katımızda poliklinik olduğu için sık sık görüp fenalaşırdım. Enteresan bir şekilde kan verdikçe yendim bu durumu. İhtiyacı olan insanlara kan vere vere baktım ki daha az fenalaşıyorum :) Yine tamamen geçmiş değil ama zor durumda olan insanları düşününce sanırım cesaret geliyor.
    Çok şükür sizde de bir şey çıkmamış, napalım olan 4 tüp kana oldu :)

    Balköpüğü

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok teşekkür ederim. Alışabilir miyim bilmiyorum, düşününce bile gözlerim kararıyor. Allah daha büyük dert vermesın. Herzaman beklerim. :)

      Sil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Deprem

BABAANNEM İÇİN..