Uzun Zaman Sonra.. Hiç.

-


Sanırım en çok sevdiğim şeylerden birisi de yalnız olmak. Kendi başıma, sessiz, huzurlu, sakin... İnsanlardan, dedikodudan, kadınların o cırt kahkahalarından uzak. Bazen diyorum ki, çok yanlış yerde yaşıyorsun be kızım sen! Şöyle  bir dağ kulübesinde yaşamalıydın.  Etrafında hiç kimsenin olmadığı, kendinle başbaşa kalabileceğin bir yerde..  Belki karanlıktan da korkmazdın o zaman, obsesif takıntılarından da kurtulurdun,  kim bilir..  Ama öyle olmuyor işte.  Bu kalabalık şehirde, bu yalancı, bu sahte insanların içinde onlar gibi olmadığım için garipsendiğim, dışlandığım bir yerdeyim..
Yalnız kalmaktan hoşlanmamı  yadırgıyor insanlar. Kendi kabuğuma çekilmem, kalabalık toplantılara müdahil olmamam tuhaflarına gidiyor. Belki kibir olarak görüyorlar.. Belki de hasta.. ( Ruh hastası :) )  Çünkü anlamıyorlar, eğer anlasalardı böyle boş bir hayat yaşamayı eminim onlar da istemezdi. Bense bu boş hayattan sıkıldım. Kendime yeni yeni ufuklar aralıyorum..  Bazen buluyor bazen de çakılıp kalıyorum. Ama genelde çakılıp kalıyorum fakat kalkmasını da biliyorum.. Şimdi, belki de öyle bir dönemimdeyim.. Boşlukta hissettiğim, işe yaramadığımı düşündüğüm ve belki de kendime en çok değer vermediğim zamanlardan birindeyim . Ama düştüğüm dipten  kurtulmayı bilecek kadar da umut varım. Çünkü umut var olmak gerekir, çaresiz değilim bunu bilmek yetiyor insana.
Hem dayandığın bir Rabbin varsa neden çaresiz olacakmışsın ki.
Şimdilerde hayatıma resim girdi, sanatın her dalını çok sevmişimdir ama resim bir başka benim için.. Gençliğim, ah gençliğim.. Hep o günler geliyor aklıma.
Bakırköy yollarında heyecanla gittiğim kursum,  5 kat çıktığım merdivenleri, havadar atölyemiz. Hani balkonundan Bakırköy sahilini seyrettiğimiz, hani yan taraftaki kiliseden çalan çan sesleri ile irkildiğimiz. Şimdi ne kadar da uzakta o geçmiş. Ömrümün yarısı geçip gitmiş, ben hala aynı yerdeyim aynı sessizlik aynı kimsesizlik. Ama şimdi yine resim var hayatımda.  Hiç yapamasam da, saçma sapan işler çıkarsam da ortaya,  resim var bütün günümü alan, gece rüyalarıma giren, beni yemekten içmekten alıkoyan.. ama yine de ne güzelsin sen, yüzümü gülümsetiyorsun,  kalbimi ısıtıyorsun 💖 iyi ki varsın. 
Hoş geldin.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

-
 Hep o aynı şiir dolanır dilime, biliyorsunuz artık defalarca kez yazdım ve sildim aynı oranda.. "Ben eli koynunda ağlayan çocuk, ben sokakta kalmış bir çaresizim.."  Ne var bu mısralara beni bu kadar çeken bilmiyorum. Yıllardır neden silmiyor beynim? Oysa ne ağlıyorum ne de sokakta kaldım. Belki biraz acılara mıknatısım ama hangimiz değiliz ki.  İç sesim mırıl mırıl. Beynimde bölük pörçük kelimeler. Sus! Artık sus! Tamam sen eli koynunda ağlayan çocuk. Sen çaresiz, derbeder.. Sen, hep sen, sadece sen..  Hani diyor ya şair uçmakla düşmek arasında bir yerdeyim diye.. Demiyor mu yoksa ben mi uydurdum bunu da, bilmiyorum. Bildiğim bir şey varsa o da boşlukta süzüldüğümdür. Nedeni, nasılı yok!  Cümlelerim hep yarım kalıyor, artık kafam o kadar dolu ki hep yazmak istiyorum ama iki satırı birbirine bağlayamıyorum. Yine öyle oluyor yazacak onca şey dolanırken zihnimde keskin bir şekilde son bulduruyorum.  Kalın selametle 
Devamı
-
 Yine buradayım.. Artık biliyorsunuz ya da bilmiyorsunuz bilmiyorum. Söyleyeyim. Ne zaman kendimi kötü hissetsem buraya geliyorum. Neden kötü hissettiğimi bilmiyorum.  Her şey bomboş geliyor, yine.  Elimi kaldıracak gücü bulamıyorum kendimde. Yıkılmış gibiyim ama ayaktayım da. Tuhaf bir duygu yani bu nasıl anlatılır bilmiyorum. Hani baksan nankörlük diyeceksin belki ama öyle değil yani öyle olmadığını umuyorum, İnşallah değildir. Yorgun hissediyorum, hasta gibi. Elimi kolumu kaldıracak halim yok, gözümü açacak halim yok, etrafa bakacak insanlarla konuşacak.. Bazen umudum tükeniyor umutsuz hissettiğim zamanlar oluyor neden öyle hissettiğimi bilmiyorum ama yıkılmış gibi hissediyorum. Sanki böyle her şey olmuş bitmiş ben boşa çırpınıyormuşum gibi ama işte bu sorunların altında yatan nedeni bilemiyorum belki de biliyorum ama dile getiremiyorum ondan da emin değilim. Velhasıl buradayım işte. Burayı kimsenin okumadığını bildiğim için rahat yazıyorum, hem yazmak istiyorum  ...
Devamı

Kim bu A. S. M. S

-
Resim
Aslında defterlerimden bahsedecektim ama evde temizlik yaparken lise yıllığımı buldum. Şöyle bir geçmişe gittim.. O zaman ne kadar farklıymışım demiycem tabi ki 😂 hala aynıyım. Tamam, ufak tefek farklılıklar var mesela o zaman çok daha girişkendim; böyle yabani değildim. Araba fobim yoktu; gezmeyi, hele hele otobüs yolculuğunu çok severdim, sosyaldim.. ama yine benim yani bir insan ne kadar değişebilir ki.  Bizim bir arkadaş grubumuz vardı 8 kişilik..  İsmi Arka Sokağın Masum Serserileri.  O zamanlar ünlü olan yabancı bir grubun (backstreet boys)  dergi röportajında okumuştum, (ç)alıntı yani😜 Neyse işte grup içinde de herkesin farklı lakapları vardı. Benimki Çete başı 🙈 Sonra gruptan iki kişiyi çıkardık ya da onlar çıktı bilmiyorum, görüşmüyoruz şuan. 6 kişi olarak hayatımıza devam ediyoruz.  Yıllık hazırlarken arkadaşlarım benim için bu satırları yazmıştı, şimdi bakınca ufak tefek yazım yanlışları olsa da güzel yazmışlar 😜 şiiri ben seç...
Devamı