Uzun Zaman Sonra.. Hiç.

Sanırım en çok sevdiğim şeylerden birisi de yalnız olmak. Kendi başıma, sessiz, huzurlu, sakin... İnsanlardan, dedikodudan, kadınların o cırt kahkahalarından uzak. Bazen diyorum ki, çok yanlış yerde yaşıyorsun be kızım sen! Şöyle  bir dağ kulübesinde yaşamalıydın.  Etrafında hiç kimsenin olmadığı, kendinle başbaşa kalabileceğin bir yerde..  Belki karanlıktan da korkmazdın o zaman, obsesif takıntılarından da kurtulurdun,  kim bilir..  Ama öyle olmuyor işte.  Bu kalabalık şehirde, bu yalancı, bu sahte insanların içinde onlar gibi olmadığım için garipsendiğim, dışlandığım bir yerdeyim..

Yalnız kalmaktan hoşlanmamı  yadırgıyor insanlar. Kendi kabuğuma çekilmem, kalabalık toplantılara müdahil olmamam tuhaflarına gidiyor. Belki kibir olarak görüyorlar.. Belki de hasta.. ( Ruh hastası :) )  Çünkü anlamıyorlar, eğer anlasalardı böyle boş bir hayat yaşamayı eminim onlar da istemezdi. Bense bu boş hayattan sıkıldım. Kendime yeni yeni ufuklar aralıyorum..  Bazen buluyor bazen de çakılıp kalıyorum. Ama genelde çakılıp kalıyorum fakat kalkmasını da biliyorum.. Şimdi, belki de öyle bir dönemimdeyim.. Boşlukta hissettiğim, işe yaramadığımı düşündüğüm ve belki de kendime en çok değer vermediğim zamanlardan birindeyim . Ama düştüğüm dipten  kurtulmayı bilecek kadar da umut varım. Çünkü umut var olmak gerekir, çaresiz değilim bunu bilmek yetiyor insana.

Hem dayandığın bir Rabbin varsa neden çaresiz olacakmışsın ki.

Şimdilerde hayatıma resim girdi, sanatın her dalını çok sevmişimdir ama resim bir başka benim için.. Gençliğim, ah gençliğim.. Hep o günler geliyor aklıma.

Bakırköy yollarında heyecanla gittiğim kursum,  5 kat çıktığım merdivenleri, havadar atölyemiz. Hani balkonundan Bakırköy sahilini seyrettiğimiz, hani yan taraftaki kiliseden çalan çan sesleri ile irkildiğimiz. Şimdi ne kadar da uzakta o geçmiş. Ömrümün yarısı geçip gitmiş, ben hala aynı yerdeyim aynı sessizlik aynı kimsesizlik. Ama şimdi yine resim var hayatımda.  Hiç yapamasam da, saçma sapan işler çıkarsam da ortaya,  resim var bütün günümü alan, gece rüyalarıma giren, beni yemekten içmekten alıkoyan.. ama yine de ne güzelsin sen, yüzümü gülümsetiyorsun,  kalbimi ısıtıyorsun 💖 iyi ki varsın. 

Hoş geldin.