Büyük Hayallere Küçük Adımlar

-


Bu blog sayfasını 2012 yılında, amigurumi yapmaya başladığım zamanlarda açmıştım. O zamanlar niyetim amigurumi ile ilgili bilgiler, tarifler paylaşmaktı. Bunu yaptım da ama belli bir süre geçipte herkes amigurumi yapmaya başlayınca (bilmeyenler için amigurumi : örgü oyuncak) herkesin yaptığı şeyi ben yapmam kibriyle bıraktım ve maalesef sayfada amigurumi adına paylaştığım her şeyi sildim. Böyle fevri kararlarım çok fazladır..

Ama işte gönül verdiğimiz hobilerimizden vazgeçmek o kadar kolay olmuyor. Yıllar sonra yeniden amigurumi yapmaya ve bu sefer işi biraz daha büyüterek satmaya ya da satmaya çabalamaya karar verdim.

Burada beni hala takip eden bir avuç dost var, biliyorum.. Size gerçekten minnettarım 💐 yakında sayfada 10 yılı doldurmuş olacağım. Yazdıklarımın yarısını silsem de çok emek verdim buraya. Çoğu zaman yine fevri davranarak kapatmaya kalktım ama kıyamayıp tüm yazıları taslağa çevirdim ve belli bir süre boş bıraktım, sonra yine geldim, iyi ki de kapatmamışım.

İnsan bazen her şeyden uzaklaşmak istiyor.

Asıl konuya gelecek olursak, evvelden beri en büyük hayalim bir oyuncakçı dükkanına sahip olmaktı, gerçek hayatta bunu başaramadım ama elimde böyle bir yetenek varken sanalda da olsa neden bir dükkan açmayayım dedim. Kim bilir belki ileride küçük, şirin, gerçek bir dükkan sahibi de olurum.

Gerçi amiguruminin tavan yaptığı bir dönemde tutunabilir miyim bilmiyorum ama bunu denemeden bilemeyiz. 

Başlıkta dedim ya büyük hayaller diye..  Yurt dışına açılma planlarım var, hayırlısı.. O yüzden marka konusunda çok arada kaldım. Aslında yabancı isim konusuna çok karşı olmama rağmen yine gittim yabancı isim seçtim. Dediğim gibi tutunabilir miyim bilmiyorum ama güzel şeyler yapmayı hedefliyorum ve yabancı ülkelere satış yapma planım olduğu için de yabancı bir isim seçtim. Bu konuda beni mazur görürseniz sevinirim belki o zaman ben de kendimi mazur görürüm. 

İsim olarak Jasmine's Tiny Toys düşündük. Yasemin'in minik oyuncakları 🧶💙 

Markam için instagram sayfası açtım eğer takip buyurursanız çok memnun olurum. 

Gelişmelerden sizleri mutlaka haberdar ederim, sevgiyle.. 

İnstagram sayfam 

@jasminestinytoys




Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

-
 Hep o aynı şiir dolanır dilime, biliyorsunuz artık defalarca kez yazdım ve sildim aynı oranda.. "Ben eli koynunda ağlayan çocuk, ben sokakta kalmış bir çaresizim.."  Ne var bu mısralara beni bu kadar çeken bilmiyorum. Yıllardır neden silmiyor beynim? Oysa ne ağlıyorum ne de sokakta kaldım. Belki biraz acılara mıknatısım ama hangimiz değiliz ki.  İç sesim mırıl mırıl. Beynimde bölük pörçük kelimeler. Sus! Artık sus! Tamam sen eli koynunda ağlayan çocuk. Sen çaresiz, derbeder.. Sen, hep sen, sadece sen..  Hani diyor ya şair uçmakla düşmek arasında bir yerdeyim diye.. Demiyor mu yoksa ben mi uydurdum bunu da, bilmiyorum. Bildiğim bir şey varsa o da boşlukta süzüldüğümdür. Nedeni, nasılı yok!  Cümlelerim hep yarım kalıyor, artık kafam o kadar dolu ki hep yazmak istiyorum ama iki satırı birbirine bağlayamıyorum. Yine öyle oluyor yazacak onca şey dolanırken zihnimde keskin bir şekilde son bulduruyorum.  Kalın selametle 
Devamı

Deprem

-
Resim
 Boğazıma kadar doluyum, içimde biriktirdiğim olumlu olumsuz tüm duygular çıkmak için çırpınıyor ama ben susuyorum. Çünkü konuşmak için ağzımı her açtığımda derin bir iç çekiş eşliğinde yutkunuyorum. Başka ne yapabilirim ki.. Ülkece yaşadığımız çok büyük bir felaketin yaralarını sarmaya çalışıyoruz, saramıyoruz. Bir yanım hep acı, diğer yanım safi çaresizlik, üzülüyorum hem nasıl üzülmek. Dışa vuramadığım duygularımın ağırlığı altında eziliyorum hem nasıl ezilmek. Susuyorum.. En iyi bildiğim şey belki de bu, bilmiyorum. Hani acılar paylaşıldıkça azalırdı, ben neden paylaşamıyorum. Nefesim daralıyor, ne yaparsam yapayım bu kabz halinden kurtulamıyorum. İnsanlar ölüyor dua etmekten başka bir şey gelmiyor elimden. Sonra klavyeye sarılıyorum, yazarsam rahatlarım sanıyorum ama duygularımı buraya da aktaramıyorum. Depreme dair sürekli yeni yeni senaryolar dinliyorum çevremden, duymak istemiyorum. Acının ardına dokunaklı bir müzik ekleyip paylaşıyorlar, insanlığımdan utanıyorum. Acılı bir ban
Devamı

BABAANNEM İÇİN..

-
Resim
İlk kez onda gördüm  ölümün soğuk dedikleri ama öldüğünde hala sımsıcak olan yüzünü.. Ne kadar bilirsen bil, beklersen bekle kabullenemiyor insan. Bazı şeyleri bilsen bile ani oluyor ölüm. Alışamıyorsun kolay kolay. Önce rüyalarınıza giriyor 'Alın beni' diye yalvarıyor size.. Sonra duyduğunuz her ambulans sireni hoplatıyor yüreğinizi. Sızlıyorsunuz iliklerinize kadar.. Dudaklarınızı ısırıp yutkunuyorsunuz derinden Gözlerinize dolan yaşları iteliyorsunuz gerisin geriye.. ..ve 'Babannem' diyorsunuz içli bir fısıltı halinde. Hani o son gelen ambulanstaki hemşire demişti ya "başınız sağ olsun" diye.. İnanamıyor işte insan, Ne kadar beklersen bekle Ani geliyor ölüm. Ve içinizden bir canı alıp gidiyor. İNNA LİLLAHİ VE İNNA İLEYHİ RACİUN Aylarca belki de yıllarca 'Babanneme gitmek ' oluyor dedeme gitmenin adı.. Dedeyle her telefon konuşmasında  'Babannem nasıl' diye sormak geliyor akla,insanın elinde olmadan. Gördüğün
Devamı