Kendime Not..

Yeniden başlamayı seviyorum, her şeyden vazgeçmişken, her şeyden bıkıp usanmışken tekrar tekrar başlamayı. Her yıkıldığımda, her düştüğümde tekrardan ayağa kalkmayı seviyorum. Kendime planlar yapıyorum, yeni hedefler belirliyorum, toparlanmaya çalışıyorum. Son yaşanan olaylar, bir ülkenin yok edilişi, bir ülkenin yok edilişini izleyişimiz, depremler, yangınlar, salgın hastalıklar, felaketler, üst üste gelen bütün bu her şey.. Bizi bazen yıkıyor, yerlerde sürünüyoruz kalkmakta zorlanıyoruz ama sonra an geliyor ve toparlan diyorsun. Kalk, kalk ayağa toparlan ve her şeye yeniden başla. En baştan, sıfırdan başla. Sanki hiç düşmemişsin, sanki hiç kırılmamışsın gibi.. işte şu anda öyle bir dönemdeyim. Yeterince depresyona girdik, yeterince ağladık, üzüldük, her şey bitti dedik ama bitmiyor. Her şey öyle kolay kolay bitmiyor, tekrardan toparlanmak için ayağa kalkmak için bir sürü nedenimiz var.  Aslında şimdi o nedenleri arıyorum, şimdi o nedenlere sarılıyorum ve tekrardan ayağa kalkıyoru...

 Yine buradayım.. Artık biliyorsunuz ya da bilmiyorsunuz bilmiyorum. Söyleyeyim. Ne zaman kendimi kötü hissetsem buraya geliyorum. Neden kötü hissettiğimi bilmiyorum.  Her şey bomboş geliyor, yine.  Elimi kaldıracak gücü bulamıyorum kendimde. Yıkılmış gibiyim ama ayaktayım da. Tuhaf bir duygu yani bu nasıl anlatılır bilmiyorum. Hani baksan nankörlük diyeceksin belki ama öyle değil yani öyle olmadığını umuyorum, İnşallah değildir. Yorgun hissediyorum, hasta gibi. Elimi kolumu kaldıracak halim yok, gözümü açacak halim yok, etrafa bakacak insanlarla konuşacak.. Bazen umudum tükeniyor umutsuz hissettiğim zamanlar oluyor neden öyle hissettiğimi bilmiyorum ama yıkılmış gibi hissediyorum. Sanki böyle her şey olmuş bitmiş ben boşa çırpınıyormuşum gibi ama işte bu sorunların altında yatan nedeni bilemiyorum belki de biliyorum ama dile getiremiyorum ondan da emin değilim. Velhasıl buradayım işte. Burayı kimsenin okumadığını bildiğim için rahat yazıyorum, hem yazmak istiyorum  ...