Canım Resim 😍🌺

-



Gelelim defterlerime. Daha önce söylemiştim sulu boya yapmaya nasıl karar verdiğimi hatırlamıyorum, çünkü atölye yıllarımda nefret ederdim. Ya böyle atölye yılları deyince havalı oluyor ama bakmayın öyle söylediğime, eğlencesine gidiyordum. Hani demiştim ya ortam güzel diye cidden çok güzeldi. Hafta sonları giderdim sohbet, muhabbet, çay kahve, yemek ne ararsanız vardı. Resim de yapardık tabi ama benim için bambaşka bir dünyaya açılan kapıydı orası. Ev ortamım kötü falan değildi yanlış anlaşılmasın, söylemek istediğim boyalarla dolu bir ev düşünün, herkes resim yapıyor. Kimse kimseyle tartışmıyor, kavga yok, çekememezlik yok, her taraf resim dolu, Kitaplığımızda ünlü ressamların resimlerinin, hayatlarının olduğu kitaplar falan benim için büyülü bir dünya. Kalbimin bir köşesi hala orada. Belki de bu yüzden bu kadar çok istiyorum bir atölyemin olmasını..
Neyse konu dağılmasın sulu boyadan ne kadar hoşlanmadığımdan bahsediyordum. O dönemlerde halam Almanya'dan bana iki defter ve guaj boyalar getirmişti ama ben onları kullanmamıştım. Boyaları ne yaptım hatırlamıyorum ama defterleri sakladım hemde yıllarca.. Yıllarca derken abartmıyorum tam olarak 18 yıl, belki daha fazla. Evlenirken yanıma aldım 35 e 50 boyutunda baya kaliteli kağıtlardı, kıyamadım. Belki de o defterlerin hatrına başlamışımdır suluboyaya kim bilir.. Kağıtlar çok büyük olduğu için ikiye katlayarak kendime yeni bir defter diktim ve böylece suluboyaya adımımı atmış oldum. 😊
Onun  üstüne bir sürü defter bitirdiğim halde hala en çok onu severim.  İg TV ye video eklemiştim bakınız , buraya video koyamıyorum nedense. (kaldırdım bunu) 
Aslında bu blogla ilgili yenilemem gereken çok şey var ama pek vaktim yok maalesef. O yüzden fazla kurcalamadan devam ediyorum. 

(Bu yazıyı yazmaya geçen yıl başlamışım ve yarım olarak taslakta bırakmışım 😂 kaldığım yerden devam ediyorum) 

Blogla ilgili yenilemem gereken şeyler hala duruyor. Demek ki 1 yılda pek bir değişiklik olmamış.. Ne kadar da istikrarlıyım😅

Sulu boya yapmak hem zor hem kolay. Zor çünkü nasıl bir sonuçla karşılaşacağını asla bilmiyorsun, su seni nereye götürürse o.
Kolay çünkü nasıl bir sonuçla karşılaşacağını asla bilmiyorsun 😬 Olursa senden olmazsa sudan ve boyadan. Bazı şeyler bizim için avantaj da olabilir dezavantaj da. 

Bir süredir elime fırça almadım ne boyayacağımı bilmiyorum, aslında biliyorum ama elimde görsel yok. İşte tam da bunun için malzeme toplamaya gitmek istiyorum. Yakında şehir dışına çıkacağız ve bana huzur veren o köye biraz fotoğraf çekmek için gitmek istiyorum. Aradığım bir yer var geçen yıl bulamamıştım bakalım bu yıl bulabilecekmiyim. 





Bu şuan çok severek kullandığım ve içinde sadece 'kapı' resimlerinin olduğu Rhodia Touc 200gr defter. 
❗Şuan daha fazla resim yükleyemiyorum, ilginç. Neyse artık daha sonra yazıyı güncellerim. 
*Güncellemedi*

Selametle. 







Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

-
 Hep o aynı şiir dolanır dilime, biliyorsunuz artık defalarca kez yazdım ve sildim aynı oranda.. "Ben eli koynunda ağlayan çocuk, ben sokakta kalmış bir çaresizim.."  Ne var bu mısralara beni bu kadar çeken bilmiyorum. Yıllardır neden silmiyor beynim? Oysa ne ağlıyorum ne de sokakta kaldım. Belki biraz acılara mıknatısım ama hangimiz değiliz ki.  İç sesim mırıl mırıl. Beynimde bölük pörçük kelimeler. Sus! Artık sus! Tamam sen eli koynunda ağlayan çocuk. Sen çaresiz, derbeder.. Sen, hep sen, sadece sen..  Hani diyor ya şair uçmakla düşmek arasında bir yerdeyim diye.. Demiyor mu yoksa ben mi uydurdum bunu da, bilmiyorum. Bildiğim bir şey varsa o da boşlukta süzüldüğümdür. Nedeni, nasılı yok!  Cümlelerim hep yarım kalıyor, artık kafam o kadar dolu ki hep yazmak istiyorum ama iki satırı birbirine bağlayamıyorum. Yine öyle oluyor yazacak onca şey dolanırken zihnimde keskin bir şekilde son bulduruyorum.  Kalın selametle 
Devamı
-
 Yine buradayım.. Artık biliyorsunuz ya da bilmiyorsunuz bilmiyorum. Söyleyeyim. Ne zaman kendimi kötü hissetsem buraya geliyorum. Neden kötü hissettiğimi bilmiyorum.  Her şey bomboş geliyor, yine.  Elimi kaldıracak gücü bulamıyorum kendimde. Yıkılmış gibiyim ama ayaktayım da. Tuhaf bir duygu yani bu nasıl anlatılır bilmiyorum. Hani baksan nankörlük diyeceksin belki ama öyle değil yani öyle olmadığını umuyorum, İnşallah değildir. Yorgun hissediyorum, hasta gibi. Elimi kolumu kaldıracak halim yok, gözümü açacak halim yok, etrafa bakacak insanlarla konuşacak.. Bazen umudum tükeniyor umutsuz hissettiğim zamanlar oluyor neden öyle hissettiğimi bilmiyorum ama yıkılmış gibi hissediyorum. Sanki böyle her şey olmuş bitmiş ben boşa çırpınıyormuşum gibi ama işte bu sorunların altında yatan nedeni bilemiyorum belki de biliyorum ama dile getiremiyorum ondan da emin değilim. Velhasıl buradayım işte. Burayı kimsenin okumadığını bildiğim için rahat yazıyorum, hem yazmak istiyorum  ...
Devamı

Kim bu A. S. M. S

-
Resim
Aslında defterlerimden bahsedecektim ama evde temizlik yaparken lise yıllığımı buldum. Şöyle bir geçmişe gittim.. O zaman ne kadar farklıymışım demiycem tabi ki 😂 hala aynıyım. Tamam, ufak tefek farklılıklar var mesela o zaman çok daha girişkendim; böyle yabani değildim. Araba fobim yoktu; gezmeyi, hele hele otobüs yolculuğunu çok severdim, sosyaldim.. ama yine benim yani bir insan ne kadar değişebilir ki.  Bizim bir arkadaş grubumuz vardı 8 kişilik..  İsmi Arka Sokağın Masum Serserileri.  O zamanlar ünlü olan yabancı bir grubun (backstreet boys)  dergi röportajında okumuştum, (ç)alıntı yani😜 Neyse işte grup içinde de herkesin farklı lakapları vardı. Benimki Çete başı 🙈 Sonra gruptan iki kişiyi çıkardık ya da onlar çıktı bilmiyorum, görüşmüyoruz şuan. 6 kişi olarak hayatımıza devam ediyoruz.  Yıllık hazırlarken arkadaşlarım benim için bu satırları yazmıştı, şimdi bakınca ufak tefek yazım yanlışları olsa da güzel yazmışlar 😜 şiiri ben seç...
Devamı