Neler Yapıyorum..

-

 




Yine uzun bir aradan sonra buradayım. Açıkçası bu blogdan umudumu her kestiğimde bir el tutuyor, kalk diyor kalk!

 Yakında 10 yıl olacak dile de zor azizim 10 yıl. Koskoca 10 yıl.. Ben ki bugün başladığım işten sıkılan, kolayca dağılan, radikal bir kararla her şeyi silip atan ama bir bu blogdan kopamayan. Kapatmaya her kalkıştığımda vicdan denen gücün elime sımsıkı yapışması "yampa!" diye ve benim yapamayışım. 

Çoğu zaman, okuyan var mı nın derdine düşmeyen ama bazen de 'zaten kimse okumuyor, kapat dükkanı git,' telkinleriyle savaşan. Kendiyle, hep kendiyle, mütemadiyen kendiyle savaşan. Günlerinin karşısına ne çıkaracağını asla bilmeyen bir insan tanesi.. Ben. Kendim. Zaten bu hayat savaşmaktan ibaret değil mi? 

Beni takip eden, yazdıklarımı okuyan hatta soran, merak eden mutlu olmasını dilediğim azınlığa sesleniyorum. Teşekkür ederim 😊

Yoğun günler geçiriyorum bahsetmiştim Etsy'de sanal dükkanımı açacaktım.. Henüz tam olarak açamadım şuan çevremdeki insanların siparişlerini yetiştirmeye çalışıyorum. Bazen çok yorucu olabiliyor, oysa benim hayallerim çok daha farklıydı ama onların da zamanı var biliyorum.

Örmek, üretmek ruhuma iyi geliyor..

Bir süredir kitap okuyamıyordum kendime güzel bir plan yaptım ve okumalara başladım. Okumak gibisi var mı? Ne diyordu Umberto Eco " Her şeyde erinç aradım, ama hiçbir yerde bulamadım; bir kitapla çekildiğim köşeden başka." 

Tabi bu huzuru sadece kitapla sınırlandıramayız; ailemiz, eşimiz, çocuklarımız, hobilerimiz, sahip olduğumuz evcil hayvanımız.. Bazen gözlerimizi dikip baktığımız masmavi gök, içimize çektiğimiz temiz hava, ağaçların yeşili, kuşların şakıyışı, kendi halinde mırıldandığın bir şarkı.. Amaç huzur bulmaksa sebep çok, önemli olan onu görebilmek. Hadi bir şarkı ekleyeyim buraya son günlerde dilime dolanan, biraz depresif ama çokça huzurlu... 

En kısa zamanda görüşmek üzere... Selametle

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

-
 Hep o aynı şiir dolanır dilime, biliyorsunuz artık defalarca kez yazdım ve sildim aynı oranda.. "Ben eli koynunda ağlayan çocuk, ben sokakta kalmış bir çaresizim.."  Ne var bu mısralara beni bu kadar çeken bilmiyorum. Yıllardır neden silmiyor beynim? Oysa ne ağlıyorum ne de sokakta kaldım. Belki biraz acılara mıknatısım ama hangimiz değiliz ki.  İç sesim mırıl mırıl. Beynimde bölük pörçük kelimeler. Sus! Artık sus! Tamam sen eli koynunda ağlayan çocuk. Sen çaresiz, derbeder.. Sen, hep sen, sadece sen..  Hani diyor ya şair uçmakla düşmek arasında bir yerdeyim diye.. Demiyor mu yoksa ben mi uydurdum bunu da, bilmiyorum. Bildiğim bir şey varsa o da boşlukta süzüldüğümdür. Nedeni, nasılı yok!  Cümlelerim hep yarım kalıyor, artık kafam o kadar dolu ki hep yazmak istiyorum ama iki satırı birbirine bağlayamıyorum. Yine öyle oluyor yazacak onca şey dolanırken zihnimde keskin bir şekilde son bulduruyorum.  Kalın selametle 
Devamı
-
 Yine buradayım.. Artık biliyorsunuz ya da bilmiyorsunuz bilmiyorum. Söyleyeyim. Ne zaman kendimi kötü hissetsem buraya geliyorum. Neden kötü hissettiğimi bilmiyorum.  Her şey bomboş geliyor, yine.  Elimi kaldıracak gücü bulamıyorum kendimde. Yıkılmış gibiyim ama ayaktayım da. Tuhaf bir duygu yani bu nasıl anlatılır bilmiyorum. Hani baksan nankörlük diyeceksin belki ama öyle değil yani öyle olmadığını umuyorum, İnşallah değildir. Yorgun hissediyorum, hasta gibi. Elimi kolumu kaldıracak halim yok, gözümü açacak halim yok, etrafa bakacak insanlarla konuşacak.. Bazen umudum tükeniyor umutsuz hissettiğim zamanlar oluyor neden öyle hissettiğimi bilmiyorum ama yıkılmış gibi hissediyorum. Sanki böyle her şey olmuş bitmiş ben boşa çırpınıyormuşum gibi ama işte bu sorunların altında yatan nedeni bilemiyorum belki de biliyorum ama dile getiremiyorum ondan da emin değilim. Velhasıl buradayım işte. Burayı kimsenin okumadığını bildiğim için rahat yazıyorum, hem yazmak istiyorum  ...
Devamı

Kim bu A. S. M. S

-
Resim
Aslında defterlerimden bahsedecektim ama evde temizlik yaparken lise yıllığımı buldum. Şöyle bir geçmişe gittim.. O zaman ne kadar farklıymışım demiycem tabi ki 😂 hala aynıyım. Tamam, ufak tefek farklılıklar var mesela o zaman çok daha girişkendim; böyle yabani değildim. Araba fobim yoktu; gezmeyi, hele hele otobüs yolculuğunu çok severdim, sosyaldim.. ama yine benim yani bir insan ne kadar değişebilir ki.  Bizim bir arkadaş grubumuz vardı 8 kişilik..  İsmi Arka Sokağın Masum Serserileri.  O zamanlar ünlü olan yabancı bir grubun (backstreet boys)  dergi röportajında okumuştum, (ç)alıntı yani😜 Neyse işte grup içinde de herkesin farklı lakapları vardı. Benimki Çete başı 🙈 Sonra gruptan iki kişiyi çıkardık ya da onlar çıktı bilmiyorum, görüşmüyoruz şuan. 6 kişi olarak hayatımıza devam ediyoruz.  Yıllık hazırlarken arkadaşlarım benim için bu satırları yazmıştı, şimdi bakınca ufak tefek yazım yanlışları olsa da güzel yazmışlar 😜 şiiri ben seç...
Devamı