Neden ?

Çok tahammülsüzüm.. Ama her şeye karşı.. En çok da insanlara.  Tanımadığı insanlarla hummalı bir konuşmaya dalan insanlara.. Şuan servisteyim mesela..

Yanıma bir kadın yaklaşıyor ve ben, benimle konuşmasın diye kafamı çeviriyorum. Çünkü gelişinden belli sohbete yer arıyor. Benden göremediği sıcaklığı başka koltukta oturan bir kadında yakalıyor ve hiç susmamacasına konuşuyor.

Tahammülsüzüm ben tahammülsüz.. Sağdan sağdan giriyor baş ağrısı..

Yabaniyim ben, biliyorum.. Büzüldükçe büzülüyorum değmesin bana diye 🙄 elimden gelse cama yapışırım, o derece.

Hastalıklıyım.. O konuştukça ben daralıyorum. Eve gidince başım ağrıyacak biliyorum. İç sesimle sohbetim nefesimi daraltacak, o bana başka şeyler düşün, dinleme diyecek fakat ben bir de onunla kavgaya gireceğim. Mazoşistim ben.  İç sesiyle kavga eden bir mazoşist.. 

Peki neden ?

Hayat kalitemi düşüren bu hastalıklı takıntılar çok değil mi?
Hani sen yapardın.
Hani hep güler yüzlü olurdun bundan sonra.
İnsanlara karşı uysal, sakin..
Hoşsohbet.
Paranoyalarından kurtulmak senin elindeydi hani
Ne oldu.
Al işte iç sesim, psişik yanım el koydu olaya yine 🙄
Meydan okumalar başladı.
O zaman ben ve diğer ben kaçar
🤗